Wiktoria Moritz-Leśniak and Katarzyna Byłów reflect on grass-roots efforts in migrant communities
Institutions facilitating integration
Arriving in a new country, migrant families often come across various assistance programs offered by non-governmental organizations or public institutions. Such offers may include social support, legal advice, language courses, activities for children, and programs aimed at helping migrants adapt to the new environment.
Despite the availability of these forms of assistance, migrant parents often decide to initiate their own projects. Their activities stem from various unmet needs, such as lack of appropriate extracurricular activities, or a desire to build a community among people from the same country. These plans often involve activities for children.
Belarussian foundation
During our research, we learned about a foundation established by a Belarusian community in Poznań. The foundation aims to create a space of belonging for Russian-speaking children and youth, where they can meet peers who speak the same language. Parents reported that the existence of such space makes it easier for their children to go out, meet new people, achieve a sense of belonging and greater security. Children have become motivated to integrate with the local community.
The process
Organizations created by migrant parents are often the result of grassroots efforts. They usually start with information exchange and informal meetings, where parents share their experiences and problems. With access to WhatsApp, Facebook or Telegram, information about needs and possible solutions can be quickly disseminated, which encourages more people to join. These foundations become places where families can find support and a sense of community.
However, the process of creating a foundation is not always predetermined. Often, it all begins with several people who create a small community pursuing similar interests. Then, joint activities are proposed, which turn into regular meetings and attract more and more people. As the group grows, there is a need to formalize activities to more effectively raise funds, manage resources, and cooperate with public and private institutions.
By actively engaging in community life, migrants can build stronger bonds among themselves as well as with local social activists. Establishing such contacts, but also engaging in the activities of other groups, strengthens the sense of belonging in a new environment. The consequences of these activities are manifold: on the one hand, they increase integration and solidarity among migrants, and on the other, they contribute to the enrichment of local communities by increasing cultural diversity and introducing new perspectives.
In summary
During our research, we have observed the initiatives and dynamics of such groups, their transformation, and the results of their activities. Given the focus of our research—children with migration background -- we have been exploring activities that involve children and young people. We also have noticed practices deployed by schools to engage both parents and children in school activities, by utilizing their competencies, sensitivities, and experiences. For example, in one of the high schools in Wrocław, parents with professional expertise in documentary filmmaking have been documenting student theatre productions. Other parents share their expertise with non-governmental organizations and offer, among other skills, psychological support or mediation services. We have also noticed how important it is for both children and parents to find their way in a new place and life. This issue comes up regularly in our conversations with young people, e.g. from Arab countries, who notice the loneliness and isolation of their non-working family members. We noticed that such parental exclusion may result from the fact that children, who are learning a new language, both informal and academic Polish, as well as "catching up" with school material, which in Poland may be structured differently than in their home country, are simply very busy and often spend much time away from home.
Институты способствующие интеграции
Виктория Мориц-Лесняк и Катажина Былов размышляют об значении инициатив, идущих снизу в сообществах мигрантов
Институты способствующие интеграции
Переезжая в новую страну, семьи мигрантов часто сталкиваются с различными программами поддержки, предлагаемыми неправительственными организациями или государственными учреждениями. Эта поддержка может быть оказана посредством социальной помощи, юридических консультаций, курсов изучения языка или мероприятий для детей и программ, направленных на помощь мигрантам в адаптации к новым условиям жизни.
Несмотря на доступность разных форм помощи, родители-мигранты также часто выступают с инициативами собственных проектов. Эта деятельность зачастую иницирована попытками восполнения неудовлетворенных потребностей на разных уровнях, таких как отсутствие соответствующих внеклассных занятий или стремление, связанное с развитием этнического сообщества. Их планы часто включают мероприятия для детей.
В ходе нашего исследования мы столкнулись с фондом, созданным белорусской общиной. Целью фонда является создание условий и возможности для интеграции русскоязычных детей и молодежи, чтобы они могли встретиться со сверстниками, говорящими на том же языке. Родители заметили, что наличие такого интеграционного пространства помогает их детям выйти из дома, познакомиться с новыми людьми, а также создает возможность укрепления чувства принадлежности и большей безопасности. Дети становятся более мотивироваными интегрироваться в местное сообщество.
Процесс
Формальные неправительственные организации, созданные родителями-мигрантами, часто являются результатом инициатив идущих снизу. Обычно они начинаются с обмена информацией и неформальных встреч, на которых родители делятся своим опытом и проблемами. Общаясь при использовании приложений WhatsApp, Фейсбук или Телеграмм, можно быстро делиться информацией не только отосительно нужд и потребностей, но и возможности их решений, что привлекает больше людей к организации. Такие фонды становятся местами, где семьи-мигранты могут найти поддержку и чувство общности.
Однако процесс создания благотворительных организаций не всегда ясно определен. Зачастую все начинается с контакта нескольких людей, которые создают небольшое сообщество со схожими интересами. Затем предлагаются совместные мероприятия, которые перерастают в регулярные встречи и привлекают все больше заинтересованных людей. По мере роста группы, возникает необходимость формализовать деятельность для более эффективного сбора средств, управления ресурсами и сотрудничества с другими государственными учреждениями и частными организациями.
Активно участвуя в общественной жизни, мигранты могут построить более прочные связи между собой, а также с общественными активистами на местах. Установление таких контактов, а также участие в деятельности других (формальных или неформальных) групп усиливает чувство принадлежности к новому сообществу. Результаты такого рода деятельности многообразны: с одной стороны, они усиливают интеграцию и солидарность среди мигрантов, а с другой, способствуют обогащению местных сообществ за счет увеличения культурного разнообразия и представления новых перспектив.
Подводя итоги
В ходе нашего исследования мы наблюдали за первоначальными инициативами и динамикой создания таких групп, их трансформацией и результатами их деятельности. Учитывая фокус нашего исследования – дети с опытом миграции – мы изучаем виды деятельности, в которых участвуют дети и молодежь. Мы также заметили практику, используемую школами для вовлечения родителей и детей в школьную деятельность путем использования их компетенций, открытости и опыта. Например, в одной из средних школ Вроцлава родители, профессиональные специалисты в области документального кино, снимали постановки школьных театров. Другие родители делились своим опытом с неправительственными организациями и предлагали, помимо прочего, психологическую поддержку или разнообразные методы посредничества. Мы также заметили, насколько важно и детям, и родителям найти свой путь в новом месте и новой траектории жизни. Этот вопрос регулярно возникает во время наших разговоров с молодыми людьми, например, выходцами из арабских стран, которые обращают внимание на растущее чувство одиночества и изоляции неработающих членов их семьи. Также стоит помнить, что подобноое родительское исключение может быть результатом нагрузки, потому что дети должны не только изучать польский (новый) язык, как неформальный, так и академический, но и «догонять» школьный материал из-за разницы в учебной программе и графике обучения в стране их происхождения. Поэтому дети-мигранты в Польше просто очень заняты и часто проводят время вне дома.
Inicjatywy migracyjne i działania oddolne
Wiktoria Moritz-Leśniak i Katarzyna Byłów dzielą się refleksjami nad oddolnymi wysiłkami społeczności migranckich
Instytucje ułatwiające integrację
Przyjeżdżając do nowego kraju, rodziny z doświadczeniem migracji często spotykają się z różnymi formami działań, oferowanymi przez organizacje pozarządowe czy lokalne instytucje. Te działania mogą obejmować wsparcie socjalne, doradztwo prawne, kursy językowe, zajęcia dla dzieci czy różnorodne programy integracyjne, które mają na celu ułatwienie migrantom adaptacji do nowego środowiska.
Mimo dostępności tych form pomocy, czasami to sami rodzice decydują się na proponowanie własnych inicjatyw. Ich działania powstają z różnorodnych potrzeb - najczęściej wynikających z doświadczanych braków w jakimś obszarze, takich jak brak odpowiednich zajęć pozaszkolnych, czy też z potrzeby budowania wspólnoty wśród własnej społeczności. W przypadku rodziców, proponowane działania często dotyczą aktywności dla ich dzieci.
Białoruska fundacja
Przykładem pochodzącym z naszych badań jest fundacja założona i prowadzona przez osoby ze społeczności białoruskiej. Celem działań fundacji jest tworzenie przestrzeni integracji dla dzieci i młodzieży rosyjskojęzycznej. Proponowane aktywności dają możliwość poznania rówieśników, mówiących w ojczystym języku. Rodzice zauważyli, że dzięki temu ich dzieciom łatwiej wyjść z domu, poznać nowych ludzi, a poprzez osiągnięcie spokoju, poczucia przynależności i większego bezpieczeństwa, dzieci mają większą motywację, aby integrować się ze społecznością lokalną.
Proces
Formalne organizacje, tworzone przez rodziców-migrantów, powstają często jako wynik oddolnego zrzeszania się. Zwykle rozpoczyna się od wymiany informacji i nieformalnych spotkań, gdzie rodzice dzielą się swoimi doświadczeniami i problemami. W przypadku dostępu do komunikatorów online takich jak WhatsApp, Facebook czy Telegram, informacje o potrzebach i możliwych rozwiązaniach mogą być szybko rozpowszechniane, co sprzyja organizowaniu się większej liczby osób. Fundacje te stają się miejscem, w którym rodziny mogą znaleźć wsparcie i poczucie wspólnoty.
Proces powstawania fundacji nie zawsze jest z góry ustalony. Często takie działania rozpoczynają się od kontaktów pomiędzy kilkoma osobami, tworzenia małej społeczności. Następnie proponowane są wspólne aktywności, które przeradzają się w regularne spotkania i przyciągają coraz więcej zainteresowanych. W miarę jak grupa rośnie, pojawia się potrzeba formalizacji działań, aby efektywniej zarządzać zasobami, zdobywać fundusze oraz współpracować z instytucjami publicznymi i prywatnymi.
Poprzez aktywne angażowanie się w życie społeczności, migranci mogą budować silniejsze więzi pomiędzy sobą, ale również pomiędzy lokalnymi mieszkańcami zaangażowanymi w działania społeczne. Nawiązywanie takich kontaktów, ale też angażowanie się w działania innych grup wzmacnia poczucie przynależności w nowym środowisku. Konsekwencje tych działań są wielorakie: z jednej strony zwiększają integrację i solidarność wśród migrantów, z drugiej – przyczyniają się do wzbogacenia społeczności lokalnych, poprzez zwiększanie różnorodności kulturowej i wprowadzanie nowych perspektyw.
Podsumowując
W trakcie naszych badań spotykamy się z takimi inicjatywami i obserwujemy dynamikę tworzenia się takich grup, ich przekształcenia oraz wyniki ich działań. Z racji specyfiki naszego projektu badawczego uwagę koncentrujemy na działaniach skierowanych do dzieci i młodzieży. Widzimy także wysiłki podejmowane przez niektóre placówki szkolne na rzecz aktywizacji rodziców dzieci z doświadczeniem migracji i ich włączanie w szkolne inicjatywy poprzez korzystanie z ich zasobów – kompetencji, wrażliwości i doświadczeń, np. w jednym z wrocławskich liceów rodzice uczniów z doświadczeniem migracji są zaangażowani w profesjonalną dokumentację filmową uczniowskiego teatru. Inni zasoby te udostępniają poprzez istniejące organizacje pozarządowe, oferując m.in. profesjonalne wsparcie psychologiczne i mediacyjne. Dostrzegamy również jak istotne jest to, żeby nie tylko dzieci, ale także rodzice odnajdowali się w nowym miejscu i życiu – temat ten przewija się regularnie w naszych rozmowach z młodymi osobami, np. z krajów arabskich, dostrzegających osamotnienie i izolację niepracujących zawodowo członków rodziny. Warto również pamiętać, iż takiemu wykluczeniu rodzica może sprzyjać to, że dzieci z doświadczeniem migracji uczące się nie tylko nowego języka – języka codziennych interakcji i sformalizowanego języka naukowego - ale także „nadrabiające” materiał szkolny (takie luki mogą wynikać z różnic w programie i harmonogramie nauczania w ich kraju pochodzenia i Polsce) są po prostu bardzo zajęte i często długie godziny spędzają poza domem.
Commentaires